Co to jest?
Z odwinięciem powieki mamy do czynienia, gdy której brzeg powieki nie przylega do powierzchni gałki ocznej. Konsekwencją odwinięcia powiek jest przewlekły, niemożliwy do wyleczenia farmakologicznego stan zapalny spojówek i powierzchni oka oraz przelewanie się łez przez krawędź powieki. Długotrwałe odwinięcie powieki może prowadzić nawet do zwyrodnienia rogówki.
Przyczyny
Przyczynami odwinięcia powieki może być:
- starzenie się tkanek oka (zmiany inwolucyjne) – jest to najczęstsza przyczyna, spowodowana przez rozciąganie się z wiekiem tzw. więzadeł powiekowych, zwiotczenie skóry, tarczki i zmniejszenie napięcia mięśnia okrężnego oka;
- porażenie nerwu twarzowego;
- bliznowacenie powiek po urazach, oparzeniach czy innych zabiegach chirurgicznych.
Zdarza się również, że odwinięcie powieki jest wrodzone.
Leczenie
Sposób leczenia zależy od stopnia odwinięcia powieki oraz stanu więzadeł powiekowych (ich wiotkości). Na podstawie analizy powyższych czynników przeprowadza się kwalifikację do zabiegu i podejmuje decyzję o sposobie ich skorygowania.
W przypadku odwinięcia tylko przyśrodkowej części powieki wraz z punktem łzowym czego efektem jest nadmierne łzawienie, wykonuje się plastykę środkowej części powieki (wycięcie romboidalnego płata spojówki) lub przeprowadza tzw. plastykę T.
W przypadku dużej wiotkości więzadeł i odwinięcia całej powieki, wykonuje się zabieg podwieszenia kąta zewnętrznego (lateral tarsal strip, canthal sling). Polega on na wypreparowaniu fragmentu tarczki i przyszyciu go do okostnej krawędzi oczodołu w odpowiednim położeniu. Operację tę można również wykonać metodą Kuhnta i Szymanowskiego poprzez skrócenie tarczki i plastycznej operacji powieki powodującej usunięcie nadmiaru skóry i zmniejszenie jej wiotkości.
Po zabiegu stosuje się opatrunek oraz maści z antybiotykiem. Szwy skórne usuwa się po 7-10 dniach, a szwy wchłanialne pozostawia się do ich samoistnego wchłonięcia.
